In het coalitieakkoord van Rutte IV is een bezuiniging van 511 miljoen euro op de jeugdzorg opgenomen. Staatssecretaris van Ooijen (VWS) presenteerde vanmorgen in een brief aan de Kamer hoe deze bezuiniging ingevuld zou kunnen worden. Eén van de mogelijke maatregelen die in de brief wordt genoemd, is het volledig stopzetten van een vergoeding voor de behandeling van kinderen met ernstige dyslexie. Een rigoureuze maatregel zonder duidelijke onderbouwing en zonder perspectief op de gevolgen. De BDZA betreurt het dat deze maatregel is opgenomen, zonder verdere toelichting en zonder overleg met betrokken partijen.
Dyslexiezorg is een van de meest gestandaardiseerde behandelingen binnen de jeugdzorg waarvan de effectiviteit bewezen is. Het niet langer vergoeden van deze zorg zal tot gevolg dat een grote groep kinderen laaggeletterd de school verlaat, met alle maatschappelijke gevolgen van dien. Een onbegrijpelijke maatregel te meer omdat het kabinet met het Masterplan Basisvaardigheden juist het verbeteren van de lees- en spellingsvaardigheden als topprioriteit heeft aangemerkt.
Dat staatssecretaris van Ooijen heeft aangegeven dat hij niet achter deze bezuinigingsmaatregelen staat, stelt voorlopig enigszins gerust. Terecht vindt de staatssecretaris het onverantwoord om deze bezuinigingen door te voeren. Hij stelt dat er binnen de hervormingsagenda al een aanzienlijk bedrag wordt bezuinigd, namelijk een miljard euro per jaar. Echter, als demissionair staatssecretaris acht hij het niet passend om af te wijken van het lopende beleid zonder richting hierin te krijgen van de Kamer.
Tijdens het debat over de jeugdzorg dat ook vandaag plaatsvond, werd duidelijk dat meerdere Tweede Kamerfracties de extra bezuiniging van 511 miljoen euro onwenselijk vinden. Inmiddels is er een motie ingediend om de bezuiniging van tafel te halen. De formerende partijen PVV, VVD en NSC zijn echter van mening dat het aan het huidige kabinet is om hierin een besluit te nemen en niet aan de Kamer. Zij vinden dat de staatssecretaris hier zelf verantwoordelijkheid moet nemen. Dyslexiezorg lijkt op deze wijze een speelbal te worden van een politiek steekspel, waar geen kind met dyslexie beter van wordt.
Dezelfde staatssecretaris presenteerde eerder een verbeteragenda Dyslexie als onderdeel van de Hervormingsagenda Jeugd. De BDZA roept dan ook op om snel te starten met uitvoering van deze agenda’s voordat er gesproken wordt over mogelijke bezuinigingen.
